Goede morgen meneer Akerboom.

9 april 2018 Blog

Heeft u een goed weekend gehad? Of hebben de berichten in kranten en op social media, van en over uw (oud) collega’s, uw stemming dit weekend beïnvloed!

Hoe triest sommige verhalen ook waren was mijn stemming dit weekend best aardig te noemen. Dat best aardig komt doordat ik zag hoe massaal er door de burgers is gereageerd op alle berichten. Het voelde als erkenning en een hart onder de riem, zo fijn dat wildvreemde mensen de moeite nemen om even een goed woord te plaatsen onder de berichten.

Ook riepen alle berichten een hoop frustratie op bij lotgenoten. Collega’s, ja ook die van u, die door PTSS geveld zijn en in het zelfde schuitje zitten of dreigen te geraken. Frustratie, omdat wij sterk het gevoel hebben dat we afgedankt zijn of worden door één van de mooiste organisaties van Nederland. Een organisatie waarvoor wij ons voor 100% hebben ingezet, loyaal zijn geweest, onszelf hebben weggecijferd en jarenlang zeer emotioneel en zwaar werk hebben verricht die voor een normaal mens niet te bevatten zijn!

Hoe komt dat nu dat wij dit gevoel hebben? Ik heb er dit weekend menigmaal over nagedacht.

Vrijdagmiddag kwam ik thuis na een tweedaagse Paardencoaching georganiseerd door het BNMO. We waren met een mooie groep mensen. (Oud) dienders en oud militairen. Bijna allemaal vechten we tegen onze PTSS en de kameraadschap onderling is heel erg fijn om te mogen ervaren. Kameraadschap die ik alleen in Doorn en in diverse lotgenotengroepen voel. Kameraadschap voel ik niet vanuit de politie vandaan. Niet van mijn oud ploeggenoten, niet van mijn chefs, niet van mijn hoofden en eigenlijk nog het ergste, niet van u!

In mijn videoboodschap aan u  van afgelopen vrijdag, misschien heeft u hem ook daadwerkelijk bekeken, noem ik ons de ZWARTE SCHAPEN van de blauwe familie. Het omschrijft heel goed het gevoel van er niet meer bij horen!

Hoe kan het dat het lijkt of alles met betrekking tot PTSS binnen de politie zo moeizaam verloopt? Een simpel voorbeeld. In januari heb ik de kosten voor voer en verzekering voor mijn Buddyhond Jinke ingediend. Dit was van enkele maanden en was voor een bedrag van bijna 500 Euro. Tot op heden heb ik zelfs geen ontvangstbevestiging gehad en zag mij dit weekend dan ook genoodzaakt om een mail te sturen om mijn declaratie in behandeling te laten nemen. Wordt mijn declaratie binnen vijf werkdagen niet in behandeling genomen, zie ik geen andere mogelijkheid dan de politie in gebreken te stellen.  Weer een juridische procedure, niet omdat ik dat wil maar omdat het noodzakelijk is. 500 euro is voor mij heel veel geld!

1 maart j.l. ben ik met eervol ontslag gegaan. In oktober 2017 is deze datum vastgesteld met de garantie vanuit de politie dat zowel de aanvulling op mijn WIA uitkering geregeld zou zijn, alsmede het premievrij opbouwen van mijn pensioen. U raad het al, ook deze belofte is niet waar gemaakt. ABP is niet goed gegaan en moet er nu zelf achteraan. Niet erg, maar wel heel frustrerend, omdat mij dit geestelijk heel erg belast. Wat wel erg is is dat de APG niet geregeld is, in maart werd er niet uitgekeerd en dat leverde mij een financieel gat op van 400 euro. Of het deze maand wel geregeld is is nog maar de vraag. Dit levert stress op, want ook in mijn huishouden gaan de vaste lasten gewoon door en dienen wel op tijd betaald te worden. Stress maakt mij zieker dan dat ik al ben en werpt mij terug in mijn broze herstel.

Nu is er sinds kort een nieuwe commissie in het leven geroepen, deze heet “De commissie Buitensporigheid”! Een commissie die moet gaan bepalen of de door de politie erkende werkgerelateerde PTSS wel zodanig buitensporig is geweest dat de getroffen diender recht heeft op verhaal van restschade! Een commissie die wederom gaat vragen om een incidentenlijst. Een lijst die men ook al heeft moeten aanleveren om tot erkenning beroepsziekte te komen. Vijf jaar nadat bij mij werkgerelateerde PTSS is erkend, moet ik opnieuw voor deze commissie mijn trauma’s gaan oprakelen! Trauma’s die mij ongevraagd steeds in gedachte springen en mijn huidige leven bepalen, moet ik nu bewust gaan herbeleven. Ik moet dan ook nog een keuze gaan maken welke trauma’s ik ga opgeven, want het mogen er maar 5 zijn, terwijl ik er voor de 37 meest heftige onder behandeling ben geweest!  Is deze commissie in het leven geroepen door de politie vraag ik mij af, of is het de verzekeringsmaatschappij waar u uw aansprakelijkheidsverzekering heeft lopen die tot deze onmenselijke commissie heeft besloten?

Kan dit nu niet beter geregeld worden vraag ik mij dan hardop af! Ja, ik denk het wel, maar daar moet u wel voor open staan.

  1. Ga weer een gemeend menselijk gesprek aan met uw (oud) dienders met PTSS en kom niet alleen op de lijn als de wet Poortwachter hierom vraagt.
  2. Zorg dat de werkvloer bekend raakt met het fenomeen PTSS, te vaak horen we nog dat het maar een modeziekte is!
  3. Zorg voor preventie aan de voorkant van het probleem, als je eenmaal bent uitgevallen is er al teveel en in bijna alle gevallen onherstelbare schade aangericht!
  4. Duidelijke en eensluidende procedures.
  5. Termijnbewaking, zodat er geen juridisch gevecht hoeft te ontstaan.
  6. Zorg voor voldoende gemotiveerd, opgeleide en gekwalificeerde Case-Managers.
  7. Laat daadwerkelijk blijken dat u geeft om de dienders met PTSS en hun gezinnen.
  8. Samen in overleg over restschade ipv weer verschijnen voor een commissie en/of dure advocaten in de arm moeten nemen.
  9. Maak werk van een vorm van maatschappelijke erkenning, neem als voorbeeld de veteranen status bij defensie.
  10. Ondersteun zelfhulpgroepen zodat zij bij elkaar kunnen komen.
  11. Investeer in organisaties als het BNMO, zodat veel lotgenoten en hun gezinnen zich hier elkaar kunnen ontmoeten en mee kunnen doen aan activiteiten die bijdragen om beter met deze rot ziekte om te leren gaan.

U ziet het ideeën genoeg en wat zou het nu mooi zijn als u en een groep (ervarings)deskundigen dit kunnen gaan bewerkstelligen. Het hoeft echt niet moeilijk te zijn!

Ik hoop dat 2018 een jaar wordt waarin we echt menselijke stappen gaan maken in het PTSS dossier van de politie.

Hoogachtend,

 

Jacco Bezuijen

11 Replies to “Goede morgen meneer Akerboom.”

  1. Arie Hermans schreef:

    Mooi geschreven Jacco kan je dit knippen en plakken en als tekst op fb en Twitter zetten ?

  2. Edwin en fire schreef:

    Het is niet te geloven hoe er met jullie wist ontspringen door de top

  3. Trix schreef:

    Vreselijk , de top moet zich schamen .
    Vroeger was je al alleen maar een nummer nu ……ben je zelfs geen nummer meer .
    Walgelijk, jij/ jullie die voor de burger altijd klaar hebben gestaan en staan , ik kan dit niet begrijpen en zou stiekem willen dat ik voor jullie iets kon betekenen .
    Ik zou zeggen , vorm met z’n alle 1 blok en benader de politiek en de media , Nederland moet weten hoe er met jullie omgegaan wordt .

  4. Marcel schreef:

    Modeziekte?…. 1999 gelukkig voor mij lichte vorm maar 19 jaar kan je geen mode noemen.. Ik vind het jammer dat zelfs simpele zaken als financien niet goed geregeld worden. Je blog en video zeggen genoeg. Er is nog een hoop te leren

  5. miriam quaedvlieg schreef:

    Mooi neergezet Jacco en méér dan duidelijk, zelfs voor wegkruipers als de Korpsleiding moet toch ooit een moment komen dat ze beseffen dat negeren van zo’n grote groep (oud)collega’s niet het antwoord is, maar erkennen en helpen, wel.

  6. Ria schreef:

    Wat goed geschreven Jacco, maar wat schokkend dat dit nog nodig is. Meer aandacht aan de dienders die iets heftigs hebben meegemaakt is cruciaal. Wij hebben die gedaan na de hartstilstand van mijn man op 11/2, waarbij ik als echtgenoot contact zocht met 2 dienders, die aed en reanimatie toe paste, waardoor ik nu een echtgenoot thuis heb, zonder restschade. Afgelopen zaterdag zijn ze bij ons thuis geweest en hebben we een uur gesproken. Op mijn vraag welke aandacht er voor hun was geweest, vertelde ze dat ze vooral met elkaar gesproken hadden. Maar dat vooral de informatie van mij voor hen enorm belangrijk is geweest. Dat ik contact met hen kreeg, was vooral door mijn initiatief en later via de familie-agent, die mij af en toe een mail stuurde. Deze 2 jonge mannen waren blij te zien dat hun actie zo goed is afgelopen, omdat ze hier steeds over na dachten. Voor hun geen los einde meer in deze heftige actie, maar iets wat zij kunnen afsluiten.
    Ik hoop dat jouw blog ook gaat bijdragen dat de politie anders gaat kijken en handelen, zodat jullie iets kunnen afsluiten en weer vooruit kunnen. Sterkte en succes Jacco.

    • jack112 schreef:

      Hoi Ria, wat fijn om te horen hoe dit voor jullie zo goed heeft mogen aflopen. Nazorg bestaat vaak uit een gesprekje met een collega vlak na een gebeurtenis. Daar blijft het vaak dan ook bij. Hier zou heel veel in kunnen worden verbetert.

  7. Ellie Kemper schreef:

    Even snel gelezen… Het is al vreemd dat declaraties PTSS gerelateerd bij de werkgever moeten worden ingediend. Ze zouden eerder behoren bij een ziektekostenverzekering specifiek voor deze materie PTSS.
    Nadenkertjes voor de vakbonden.
    Het hoort echt niet op het niveau van een korpschef om bonnetjes af te regelen. Een KC moet gericht zijn op strategisch beleid. Wel hoort het tot de taak van KC om dit item op macroniveau bij het Ministerie BZK op een hoger beleidslevel te tillen.

    Maar het is goed en krachtig dat een aantal PTSS slachtoffers boekjes open doen. En maar 5 casuistieken van jezelf indienen…Ik zou de bijlage van alle 37 incidenten bijvoegen als vast-aangehechte bijlage = dan heb je ze toch ingediend.

    En ik raad iedereen aan om een goede rechtsbijstandsverzekering met de module arbeidszaken te nemen, nu of bij aanvang van een dienstverband in een risicoberoep. Politie, brandweer en gezondheidszorg vallen daaronder.
    Insider voor Politiebeleid en Gezondheidszorg. Voormalig beleidsmederwerker Politie.
    LinkedInn

    • jack112 schreef:

      Ik heb een goede rechtsbijstand Ellie, maar omdat ik deze nu, vijf jaar na vaststelling van mijn ptss, pas nodig heb in de afhandeling van mijn dossier zegt mijn verzekering dat ze niets voor me kunnen betekenen. ik ben de drie jaar dat ik het kunnen aanvragen met twee jaar gepasseerd.

      Waar we ook aankloppen bij de NP we vinden geen toto weinig gehoor. Ons wordt verweten dat we alles in de juridische hoek duwen, Helaas rest ons vaak geen andere oplossing, dit omdat ze ons gewoon laten barsten, met gevolg ernstige financiële problemen, tot huisuitzettingen aan toe. Het is dan ook niet gek dat we deze weg moeten bewandelen.

  8. Caroline Beuzenberg schreef:

    Door toeval werd ik gewezen op dit stuk. Helaas kan ook ik mij hier helemaal in vinden. Volgens mijn dossier loopt mijn zaak al vanaf 2005! Je word helemaal kapot gemaakt naast dat je al ptss hebt.
    Na 4 jaren! krijg je een oproep over de aansprakelijkheidstelling en ook ik zal , terwijl ik al lang in de IVA zit met erkenning BEROEPSZIEKTE alles nogmaals weer moeten oprakelen voor deze commissie. In al die jaren is het constant vanuit de werkgever hoe komen wij eronder uit ! Vertrouwen doe ik al lang niet meer en dat is erg als je zo over een NP denkt die door alle Nederlanders wordt betaald. NP zou een voorbeeld moeten zijn in omgang met o.a. zieke werknemers.

Laat een reactie achter aan Ellie Kemper Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

error

Enjoy this blog? Please spread the word :)