Verdacht

11 december 2018 Blog

Maandagavond 21:10 uur was het zover, de teevee première van de docu Verdacht. Een docu die etnisch profileren en politiegeweld door de Nederlandse politie aan de kaak stelt.

“Besef dat je spreekt, wanneer je spreekt, vanuit de geprivilegieerde positie van een witte man, onderdeel van een dominante meerderheid. Weeg je woorden zorgvuldig.” Werd mij op mijn hart gedrukt door een Amsterdamse wijkagente, toen ik na de uitzending aangaf de uitzending eerst te laten bezinken om vandaag met mijn zienswijze op de docu te komen. In de afgelopen maanden heb ik mij in een aantal blogs en vele tweets regelmatig kritisch uitgelaten over het fenomeen etnisch profileren. Deze blogs leverde mij complimenten, maar zeker ook kritiek op, iets wat ik had verwacht en gehoopt. De blogs laten mijn persoonlijke kant zien, mijn ervaringen als agent met dit onderwerp. Ik ben in mijn carrière politieagent voor iedereen geweest zonder mij te laten leiden door welke kleur dan ook. Als iemand, in dit geval een witte wijkagente, denkt dat ik mijn woorden moet aanpassen omdat ik een witte man met privileges ben dan kan ik je vertellen dat ik daar geen rekening mee houd. Iedereen is voor gelijk, ik neem jou zoals je bent en verwacht dat ook terug. Dit is altijd zo geweest en daar verandert een docu niets aan.

De docu Verdacht heeft indruk op me gemaakt. Door de verhalen van enkele geïnterviewde kreeg ik plaatsvervangende schaamte. Dat wat zij hebben meegemaakt aangedaan door mijn eigen collega’s  is niet te geloven. Ik hoop dan ook oprecht dat het recht voor hen zal zegevieren.

Wat mij in enkele verhalen opviel was dat er bepaalde zaken zijn weggelaten. In het verhaal van de rapper ontbrak de aanleiding tot het duw en trekwerk. Hij moest achter de politie aanrijden en wat er vervolgens is gebeurd is is mij niet duidelijk geworden.

De man met de vlechten zegt in zijn interview geen flauw benul waarvoor hij uit zijn auto moest komen en gefouilleerd werd, maar heeft in het begin gezegd dat de agenten zeiden met een preventief fouilleringsaktie bezig te zijn.

In de verhalen kon ik niet opmaken, buiten die van het kasteel en de dijk dan, waar de personen zijn gecontroleerd. In welke steden, welke wijken. Ook kon ik niet opmaken of voor er staande houding had plaatsgevonden de kentekens van de auto’s zijn nagelopen en de antecedenten van de kentekenhouders zijn gecontroleerd. Hele belangrijke gegevens die kunnen duiden waarom een persoon zou moeten worden gecontroleerd.

De docu laat goed de frustratie zien van de geïnterviewden, frustratie die ik me kan voorstellen als je zo vaak gecontroleerd wordt. Dat het beter kan en moet ben ik het ook eens. Ik denk dat de politie op de goede weg is met voorlichting aan de collega’s  over dit onderwerp.

Als afsluiter wil ik zeggen dat er inderdaad enkele Haantjes bij de politie werken. Mannen en vrouwen die kort voor de kar staan en altijd in de problemen komen met de burger. Van deze collega’s heeft de rest op straat last, want de optredens door deze Haantjes blijven bij de omstanders in hun geheugen hangen. Andersom is dit hetzelfde. De petjes en bontkraagjes die iedere gelegenheid aanpakken om rottigheid te schoppen, lak hebben aan de regels en niet te hanteren zijn, ziet de burger op social media met grote regelmaat voorbij komen. Wil dat zeggen dat alle agenten slecht zijn, wil dat zeggen dat alle petjes en bontkraagjes slecht zijn.

De docu geeft met een bewust éénzijdige kijk misstanden bij de politie weer, maar zegt niet dat alle agenten zo te werk gaan. Twitter gaat vervolgens los op het racistische Nederlandse politieapparaat, onterecht in mijn ogen.

In de uitzending heb ik veel ware en rake woorden gehoord, maar die van Jurgen Rayman sprak mij het meeste aan. “Je kiest er zelf voor om je racistisch bejegend te voelen!” (ik hoop dat ik hem juist citeer)

De politie profileert dat is een feit en is onderdeel van het werk. Dat een miniem deeltje van alle agenten dit op huidskleur doet is ook een feit en dat noemt men etnisch profileren en hoort niet bij een professional. Een van de geïnterviewde merkte op dat hij zich ook regelmatig laat leiden door vooroordelen, menselijk maar van een agent mag je meer verwachten dan dat.

Wat ik van de uitzending heb opgestoken is dat ik teveel van mijn eigen werkwijze ben uitgegaan, dat er rotte appels bij de politie werken die weldegelijk etnisch profileren en dat we daar wat mee moeten.

Jacco Bezuijen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

error

Enjoy this blog? Please spread the word :)