Maandag een geweldig dag met yoga en mindfulness gehad. Helaas heeft zo’n fijne dag altijd een prijs die ik ervoor moet betalen. Op dinsdag bij het uit bed stappen voel ik de rekening die mij word gepresenteerd en dat is een flinke nota met ernstige vermoeidheid.
Het is geen lichamelijke vermoeidheid die mij na zo’n leuke dag treft, maar het is psychische vermoeidheid die mij geselt, één van de minst fijne bijkomstigheden van mijn PTSS. Al meerdere malen heb ik mij medisch laten onderzoeken en iedere keer ontdekt men helemaal niets. Alle bloedwaardes zijn uitmuntend en soms nog beter dan ze behoren te zijn. Buiten een versleten knie en een af en toe onwillig onderbeen, overgehouden aan een aanrijding met een tram, heb ik verder geen lichamelijke klachten.
Slapen doe ik al meer dan vijf jaar heel slecht. Heftige dromen zorgen ervoor dat ik niet in mijn diepe slaap kan komen en juist die diepe slaap is nodig om je lichaam de kans te geven te herstellen van alle inspanningen van de dag. Ook zorgt de diepe slaap ervoor dat je je emoties kan verwerken, momenteel de twee belangrijkste zaken die voor enig herstel kunnen zorgen, maar helaas werkt dat bij mij niet.
Een paar jaar geleden ontweek ik dagen zoals maandag, want ik wist dat ik hier dagen van slag van was. Dan deed ik ze liever maar niet, want rotter voelen dan ik al deed wilde ik niet. Ik vergat dat ik hierdoor ook mijn gezin deze leuke dagen ook ontnam! Ongeveer een jaar geleden werd ik door een lotgenoot hierover aangesproken. Hij vertelde me dat hij het anders deed. Hij accepteerde de rot dagen na een leuke dag, maar had dan wel genoten van deze dag en met hem ook zijn gezin. Vanaf dat moment ben ik deze aanpak gaan toepassen en wat ben ik blij dat ik het gedaan heb. Ik onderneem weer leuke dingen met mijn gezin en geniet als ik ze zie genieten. Als ik dan de volgende dag verrot op de bank lig en baal van de vermoeidheid hoef ik alleen maar de leuke dag terug te halen en krijg dan een glimlach op mijn gezicht.
Ach ja man, het is zoals het is. Ik hou altijd in m’n achterhoofd dat er mensen zijn met nog veel ergere diagnoses dan valt die van mij heel erg mee. Wij hebben iig de mazzel dat we niet meer hoeven te werken en onze rust kunnen pakken wanneer ons dat uitkomt.
Accepteren dat die dagen en buien er zijn en dat je er niet meer vanaf komt gaf mij al heel gemoedsrust en zwom niet meer tegen de stroom in.
Morgen ziet er vaak al heel anders uit.
Je weet het was een intensieve mooie leerzame middag / avond.
Accepteer dat je de dag erna je rust nodig hebt. Neem het jezelf niet kwalijk vecht er niet tegen. Wees lief voor jezelf jacco. Kijk op de mooie middag terug meer hoef je niet te doen…
Het was een hele mooie en leerzame middag waar ik een heel goed gevoel aan over heb gehouden. Die paar dagen rustig aan neem ik voor lief.
Hier zo’n beetje hetzelfde Jacco. Had verwacht er lekker van te kunnen slapen, maar het tegendeel bleek waar. Met net 3 uur was het op.
Heb desondanks niet willen toegeven aan het vermoeide en volle hoofd. Wat ik vandaag gedaan heb ging fout, maar na een paar keer herstellen was het toch goed (geloof ik, dat zien we morgen dan wel).
Als je nou een lekker wijf was geweest (sorry dames voor deze mannentypering) was ik bij je komen liggen, haha.
Morgen weer een nieuwe dag en die zal wel weer wat beter zijn.
We komen er wel, hoor!
Je bent een topper Norbert.