De laatste weken zit ik niet lekker in mijn vel. Mijn PTSS speelt weer behoorlijk de kop op en voel me weer in een put zakken. Mijn aankomend ontslag en de feestdagen zorgen voor stress en een vermoeidheid die in lange tijd niet zo heftig is geweest.
Slapen lukt niet echt best, ik ben om de haverklap wakker en sta iedere ochtend ver voor de rest van het gezin naast mijn bed. Vanmorgen was het half zes toen ik al aan het ontbijt en een bak koffie zat. Ook had ik mijn eerste paar peuken alweer opgestoomd.
Na een uurtje stonden mijn beide honden me vragend aan te kijken, waarschijnlijk dachten ze dat als het baasje toch al wakker is, hij dan ook wel alvast met hun een rondje kon gaan lopen. Daar liep ik dan om half zeven in het sportpark, het was donker, nat en koud. Tijdens het lopen met de honden krijg ik altijd lumineuze ideeën. Vaak zijn dit hersenspinsels die ik vaak alweer loslaat voor ik thuis ben. Sommige ideeën halen het tot een overdenkfase, waarna ze in de prullenbak belandden. Maar sommige halen ook echt de uitvoerfase! Mooie ideeën voor foto’s bijvoorbeeld!
Vandaag liep ik in het park te overpeinzen wat nu de reden zou kunnen zijn dat ik depressief aan het worden ben. Met mijn triggers weet ik redelijk om te gaan en weet ook dat dit na verloop van tijd weer wegtrekt, maar dit gevoel is anders! Een stukje verder in het park kwam ik bij een donker stuk aan, op dit stuk voel ik mij nooit prettig in het donker. Ook dit is weer zo’n vreemd verschijnsel sinds ik met PTSS te kampen heb. Vroeger ben ik nooit bang geweest voor het donker, nu verhoogt mijn hartslag en ben ik absurd alert en sta klaar om iedere boef die me denkt te overvallen neer te hoeken!
Maar het donker kwam ook met een inzicht. “Zou ik niet last hebben van een winterdepressie?” vroeg ik mij bijna hardop af! Het zou wel een deel van mijn gevoel verklaren. Via Dokter Google zocht ik op mijn mobiel naar “Winterdepressie” en “Behandelmethode”. Als één van de methodes om een winterdepressie te behandelen is lichttherapie. Daglichtlampen schijnen het te kort aan zonlicht op te kunnen vangen en zo de depressie te verminderen!
Nu heb ik achter in mijn tuin een klein fotostudiootje gebouwd en tussen mijn flitslampen heb ik ook twee daglichtlampen staan. Vlug maakte ik het rondje met de honden af, want ik moest en zou dit direct gaan uitproberen. Thuisgekomen ben ik mijn fotostudio ingedoken. Mijn lampen opgesteld, een lekkere stoel neergezet en onder het genot van het boek Picstrory van fotograaf William Rutten heb ik een half uur verhalen gelezen, plaatjes gekeken en licht opgenomen. Ik weet niet of het werkt en of ik me er beter door ga voelen, maar het is zeker het proberen waard.
Nu hoor ik de stem van collega en lotgenoot Ruud in mijn hoofd roepen “Je moet emigreren naar Spanje Jacco, want van de zon, warmte en rust hier voel je je stukken beter! ”
Wie weet Ruud, ooit!
Hahaha Jacco. Ik herken me er feilloos in.
Ach wat liep ik in NL, zeker in die veel te lange donkere periode, toch depri met m’n zware ziel onder een arm. De andere arm had ik nodig om m’n Spaanse zwerfhondje vast te houden. Wij beiden leden echt in die donkere maanden. Nog voor de, belachelijk korte, NL zomer z’n intrede had gedaan liep ik al te anticiperen op die donkere maanden. Bij PsyQ ben ik uit nood maar aan de lichttherapie begonnen maar om te ontsnappen uit die depri periode leek het of ik van die stadionlampen nodig had. Ik kwam er niet echt uit. Mede gelet op de vele triggers in Rijswijk/Den Haag moesten we iets dus werd het plan om te emigreren naar zuid Andalusie uitgewerkt . Dit had vele maanden van planning en strakke regie nodig en zou heel veel extra spanningen met zich meebrengen. De wetenschap dat dit eenmalig zou zijn gaf ons de drive om door te gaan. Vele dagen zaten we op het randje van ons kunnen en zat er niet veel rek meer in. Ook tijdsdruk begon een zware wissel te trekken op ons uitgerekte psychische elastiekje.
Ter indicatie; de kopers van ons appartement kwamen al met de lift omhoog voor de laatste bezichtiging voor de notaris en wij trokken de laatste kar met verhuisspul de voordeur uit. En zo waren er tal van “door het oog van de naald” momenten. Gelet op mijn oude alcoholverslaving mag ik nooit meer tegen een bepaald stresspunt aankomen maar die heb ik toch iets te vaak gehad. En ondanks dat ben ik niet 1x voor de bijl gegaan (trots).
Om een kort verhaal lang te houden:
We zitten nu bijna 1 jr permanent in zuid Andalucia en nog geen dag spijt. Al Andaluz (let op de laatste 3 letters) werkt helend. Het soms extreem felle licht, de overweldigende natuur, de rust- en ruimte, triggervrije omgeving doen een (ptss) mens heel goed.
Wij wonen bewust tussen de Andalusiers en dat is een prettig, eerlijk, taai, trots- en humorvol volk. Zij ontstressen je want hier is alles (tenzij dringend) manana. Eerst Fiesta maar ook de siësta die je hoogzomer hier (5 mnd) bij dik 40c+ echt wel benut.
Wij kunnen Andalucia aan iedereen aanraden en zeker als je gezondheid je lief is.
Het is dat er nog één hier een werkend bestaan heeft, anders was vertrekken en zeer reële optie geweest. Ik geniet van je foto’s en verhalen van jullie nieuwe bestaan. Ik vind jullie Helden.
Gracias maar niet teveel veren hoor
Die ene werkende (Ineke) is gestopt met werken. Hier in Espana huur je al een vrijstaand huis vanaf €500,-. Met al je vaste lasten ben je max €1500,- kwijt.
Hier krijg ik m’n uitkeringen bruto- netto uitgekeerd. Belasting is hier lager dan in NL. Maar van mijn uitkeringen kunnen we redelijk ruim leven. In NL moest je wel met z’n 2 en werken, zo duur is alles. Hier heb je heel veel kosten zoals in NL niet. Scheelt je een berg geld p jr, niet normaal.
Het is de keuze die je maakt, kwaliteit van leven of meer geld?
Het is bijna kwart voor vijf in de ochtend, een nacht zonder slaap , het gebeurt nog steeds af en toe, ik voel me echter niet depri maar soms is het ,s nachts veiliger lijkt het wel en kan ik overdag heel fijn slapen. Dat moet ik natuurlijk niet te vaak doen en maak daar ook geen gewoonte van. Mijn twee honden slapen gewoon door gelukkig en ik weet nu al dat ik zo nog wel een uur of 3 slaap en aan de dag begin. Jacco, goed dat die lampen werken voor jou en ja, ik loop ook weleens om half zeven met m,n twee honden al buiten. Voorheen werd ik geagiteerd als ik niet in slaap kon komen, nu verzet ik me er niet meer tegen maar waak er wel voor dat het niet te vaak gebeurt. nu ik zo aan het schrijven ben kan het goed zijn denk ik net dat de afgelopen dagen stressvol waren door het vele knal vuurwerk hier wat ik slecht verdraag en nu er eindelijk rust is…enfin….ik ga weer even nog terug m,n bed in.