Een nieuw jaar is weer begonnen en dit wordt een jaar met de nodige veranderingen. De grootste verandering wordt het feit dat ik na 23 jaar in maart opeens weer burger ben. Helaas houdt mijn jongensdroom dan op en moet ik afscheid gaan nemen van mijn werk bij de politie. Maar waar er deuren sluiten gaan er ook weer deuren open, hoor ik veel mensen tegen mij zeggen!

Deuren gaan niet vanzelf open en ik zal deze zelf moeten doen. 2017 was een jaar van berusting, het ontwikkelen van een positieve kijk op mijn PTSS. Wat kan ik niet en wat kan ik nog wel? Waar vind ik rust en wat maakt mij gelukkig? In 2017 kwam ik erachter dat ik heel veel behoefte aan rust en stilte nodig heb. De rust en stilte vond ik in Zweden en Oostenrijk, oorverdovende stilte mag ik wel zeggen. Het op een grote rots midden in de wildernis van Zweden zitten en me beseffen dat er buiten de wind en de vogels om mij heen, totaal geen storende geluiden zijn. Door deze rust werd mijn PTSS niet geprikkeld en voelde ik mij voor het eerst sinds vele jaren weer echt gelukkig, een gevoel die me de nodige tranen van geluk heeft opgeleverd.

In 2016 heb ik geprobeerd een deur te openen. Na een toelatingsexamen bij Nederlands beste fotografie opleiding, werd ik aangenomen op de vakopleiding van de Fotoacademie in Amsterdam. In fotografie ligt mijn passie en kan daar heerlijk mijn hoofd mee leeg maken. Helaas bleek ik te vroeg in mijn herstelproces een nieuwe deur te hebben geopend. De opleiding kostte, hoewel ik er maar één dag in de twee weken heen ging, mij geestelijk te veel energie. Ik kon alleen nog maar aan foto’s en opdrachten denken en raakte daardoor weer steeds dieper in de donkere krochten van mijn PTSS verzeild! De opleiding heb ik na drie maanden vaarwel moeten zeggen, de maanden daarna heb ik het gevoel van falen gehad, ook dit kon ik dus niet! Gelukkig drongen de woorden van mijn vakdocent Milan Gies pas later goed tot mij door. “Met of zonder academie, jij komt er wel!” waren zijn mooie woorden bij het afscheid nemen van mijn klas.

Na lang na te hebben gedacht, alle voors en tegens te hebben afgewogen, ga ik een nieuwe deur openen. Wat deze nieuwe doorgang mij gaat opleveren weet ik nog niet, maar het wordt een combinatie van het opzoeken van stilte en deze stilte vast te leggen in woord en beeld. In maart ga ik samen met mijn buddyhond Jinke, mijn camera en pen en papier, aan een reis naar zuid Europa beginnen. Drie weken ga we naar Spanje om daar op zoek te gaan naar de stilte die ik ook in Zweden en Oostenrijk heb mogen ervaren.

Om mijzelf geen druk op te leggen ga ik na de reis bekijken wat ik met alle verhalen en foto’s ga doen.  Het zou zo maar eens mijn derde boek kunnen gaan opleveren.

blog fotografie oostenrijk positiviteit ptsd ptss spanje stilte triggers zweden