Het is al weer even terug dat ik mijn gedachten op papier heb gezet. Niet zozeer omdat ik niet wist wat ik moet schrijven, maar meer de manier waarop ik nu kan en mag schrijven!

Als politieagent kan en mag je niet altijd verwoorden hoe je persoonlijk tegen sommige zaken in de maatschappij aankijkt. Ik heb dat nooit echt als storend ervaren, de politie is waakzaam en dienstbaar aan alle burgers in Nederland en daarom behoor je als diender je ook neutraal op te stellen.

Of je nu als politieagent het wel of niet eens bent met de reden waarom een demonstratie gehouden wordt, je wordt ingezet om de rust en veiligheid te bewaren en dat doe je dan ook Blokkades van belangrijke objecten zullen worden opgeheven om de veiligheid van de maatschappij te waarborgen, ook al ben je het nog zo eens met de actievoerders, je eigen standpunt in deze doet er dan niet toe!

Sinds een week ben ik, na een eervol ontslag op medische gronden, weer burger en heb plots weer de vrijheid om mijn eigen mening te ventileren. Fijn zou je denken, schreeuw het maar van de daken! Maar zo eenvoudig is het niet. Zie het als dat je heel streng bent opgevoed en plots te horen krijgt dat de strengen regels opeens voor jou niet meer gelden. Wat doe je dan, sla je door, neem je het ervan of blijf je de regels die je altijd een vaste en veilige basis hebben gegeven trouw?

Door mijn PTSS neig ik heel sterk naar het eerste, het doorslaan! Maar weet me dan altijd weer gered door het stemmetje die me nog even op de regels van mijn strenge opvoeding wijst.

Fijn ik heb een eigen mening, maar wat ga ik er in de toekomst mee doen?

blog hulpverleners loyaal politie positiviteit profileren ptss twitter