Heeft u gisteren ook naar The Passion gekeken. Hoe 20.000 mannen, vrouwen en kinderen van alle leeftijden en afkomst een geweldig evenement beleefde. Zag u ook de saamhorigheid, de verdraagzaamheid en de aandacht voor elkaar!
Ik ben Rooms-katholiek opgevoed, maar rond mijn zestiende ben ik mij steeds meer een Atheïst gaan voelen. Mijn werk bij de politie heeft mijn Atheïsme alleen maar sterker gemaakt, want hoe kan het zijn dat een God, uit welke religie dan ook, toestaat dat er zoveel ellende op de wereld is!
Maar ik dwaal af. Op sommige momenten heb ik echt met kippenvel op de bank zitten kijken naar dit spektakelstuk. Mooie pakkende liedjes die het paasverhaal heel mooi vertalen naar onze moderne tijd. Bij sommige liedjes liepen niet alleen bij mij, maar ook bij mensen op het plein de tranen over mijn wangen. Aan een volger op Twitter zei ik al, hoewel ik Atheïst ben, ik door deze uitzending me meer dan eens bewust ben dat ik omringt word door hele lieven mensen. Mensen die van me houden en ik van hen.
Nu, de Day After, sla ik de krant weer open en lees dan weer zoveel verhalen over oorlog, religie en onverdraagzaamheid in onze samenleving. Als ik dit zo lees dan lijkt het wel of we echt in een verrotte wereld leven, waar iedereen elkaar maar het liefst de hersens in willen slaan of elkaar de wil of gedachte goed van een ander op willen leggen. Kan dit niet met woorden dan zorgen ze er wel voor dat het onder dreiging met of met geweld gedaan gaat worden.
Hoe kan het dat wij, de Nederlandse samenleving, zo gemakkelijk te beïnvloeden zijn door een handje vol organisaties die vol van hun eigen gelijk zijn. Anti-Islam, Anti-racisme, Anti-politiek, Anti-geloof, Anti-vrouw, Anti-homo, Anti-politie, Anti-joods en nog veel meer van dit soort Anti groeperingen. Groeperingen die vol van hun eigen gelijk de samenleving ontwrichten. Mensen tegen elkaar uitspeelt en tegen elkaar opzet.
Als ik dan naar mijn eigen leefomgeving kijk en het dicht bij huis houd, kijk ik naar mijn straat. Kijk in naar de mensen die in mijn straat wonen. Kijk ik naar hoe wij in onze straat met elkaar omgaan. Ik zie een kleurrijke straat. Ik zie een straat met elf verschillende nationaliteiten of afkomst. Ik zie een straat met prachtige mensen die voor elkaar klaarstaan en elkaar helpen waar nodig.
Dat we soms ook bonje hebben met elkaar hoort daar ook bij, maar dat heeft niets te maken met wat al die Anti groeperingen ons proberen wijs te maken. Dat ik het niet met mijn Afghaanse buurman kan vinden heeft niets te maken met zijn afkomst of geloof. Het heeft ook niets te maken met vreemdelingenhaat of racisme, het is gewoon een hele vervelende man! Het maakt mij ook geen boze witte man. Ik hoef niet met iedereen bevriend te zijn toch!
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat mijn straat The Passion in het klein is. Een straat waar je alle spelers uit het verhaal, zoals in The Passion vertelt wordt terug kan vinden. Iedere buurtbewoners vertoont wel overeenkomsten met bijvoorbeeld Jezus, Judas, Maria, Petrus, Pontius Pilatus of met meerdere personages. Maar mijn straat is bovenal een straat waar ik trots op ben en een straat waar ik blij ben dat ik tussen zoveel verschillende mensen mag wonen.
Als iedereen nu eens kijkt naar zijn eigen straat en hoe het er daar aan toe gaat en dit eens spiegelt met wat al die Anti groeperingen ons wijs proberen te maken, dan blijft er maar weinig van hun argumenten en angstverhalen over.
Voor iedereen een vrolijk Pasen, of je nu gelovig bent of niet!
Recente reacties