Sinds een paar weken heb ik een besloten Facebookgroep opgezet voor hulpverleners met PTSS en hun partners. Nu zal je denken, maar daar zijn er toch al heel veel van. Dat klopt, maar ik probeer een pagina te onderhouden waar we even niet negatief zijn naar een werkgever of een instantie zoals het UWV! Een pagina waar we geen trauma’s aan elkaar vertellen omdat dit anderen te veel triggert en herbelevingen veroorzaakt. De pagina moet een plek zijn waar we elkaar positief beïnvloeden, waar we elkaar tips and tricks geven hoe we ondanks alle ellende die onze ziekte met zich meebrengt, positiever in het leven kunnen staan.

Het mooie van deze site is dat men elkaar op vele vlakken op gaat zoeken en dingen gaan organiseren en ondernemen. We laten elkaar kennis maken met onze hobby’s. Er blijkt heel veel creativiteit onder de leden te zijn. Er wordt geschilderd, gefotografeerd, geboetseerd aan de mooiste kunstwerken.

Ook op gebied van sport en ontspanning proberen we elkaar positief te beïnvloeden. Voor gisteren stond er een middag Yoga en mindfulness op het programma. Dit door de leden zelf georganiseerde evenement vond plaats aan de Basis in Doorn. Wij komen hier regelmatig omdat de De Bond van Nederlandse Militaire Oorlogs- en Dienstslachtoffers (BNMO) hier meerdaagse cursussen geeft om beter met de ziekte of handicap om te gaan. Deze cursussen zijn ook toegankelijk voor hulpverleners die werkzaam zijn of geweest zijn bij bijvoorbeeld de politie, ambulancedienst en brandweer. Voor mij is de Basis een veilige plek, een plek waar ik even niet anders ben dan een ander. Waar ik onbedaarlijk kan lachen zonder bang te hoeven zijn dat andere daar een oordeel over hebben, want hoe kan je nou lol hebben als je PTSS hebt!

Met acht mannen en vrouwen, lotgenoten en hun partners, meldden wij ons klokslag één uur in Doorn om van Nathalia les te gaan krijgen in Yoga en Mindfulness. Nathalia is een politiecollega die zich meer dan verdienstelijk inzet voor de gezondheid van haar collega’s en een vrouw met een heel groot hart is en een bijzonder positieve kijk op de wereld heeft. Het fijne voor de politiewereld is dat zij steeds meer ruimte en tijd krijgt om zich voor collega’s in te mogen zetten.

Nathalia liet ons eerst nadenken over gewoontes die wij op een dag hebben en als onmisbaar worden ervaren. Waarvan sla je uit het lood als dit onderdeel op een dag er plots niet meer is. Is dit wel zo onmisbaar als je denkt of zorgt je mindset ervoor dat je hierdoor van slag raakt. Ik, verstokt roker, kan bij het naar bed gaan al helemaal van slag zijn als er geen sigaret meer in huis is om de volgende dag mee te beginnen. Ik kan daar een halve nacht van wakker liggen en in het ergste geval stap ik dan in de auto om ergens een pak peuken te scoren. Van de zotte natuurlijk, want de winkel is ’s morgens om acht uur gewoon open. Het je aanleren om je mindset te veranderen en het niet als een probleem te zien, want de oplossing ligt in het om acht uur al open gaan van de winkel, klinkt en is heel simpel.  Nu nog in de praktijk brengen!

Wandelschoenen aan en het bos in voor een Mindfulness Stiltewandeling. De opdracht was om zonder iets tegen elkaar te zeggen te gaan wandelen en alleen maar te luisteren naar de omgeving waar we in liepen. Ik heb veel last van externe prikkels, harde geluiden, auto’s, vliegtuigen en treinen. Ik kan daar helemaal van slag van raken en in het ergste geval schakelt mijn lichaam zich uit en val ik in slaap. Lopend in het bos, normaal een plek waar ik rust vind, kon ik alleen maar het geluid horen van de  in de verte langsrijdende auto’s op de snelweg en van de treinen die over een spoor kilometers verderop rijden. Hoe ik mij ook probeerde te concentreren op fluitende vogels en ritselende takken en bladeren ging ik steeds meer die vreselijke snelweg en treinen horen. Pas toen ik de opdracht kreeg om het mooie van het bos te zien, kreeg de fotograaf in mij de overhand en kon ik in plaatjes gaan denken. Ik zag mooie paden, mooie knoestige bomen en vogels. Toen pas kon ik mij afsluiten voor de storende geluiden die niet in een bos thuis horen.

In de bewegingszaal van de Basis hebben wij hierna anderhalf uur aan Yoga gedaan. Buiten de honden uitlaten heb ik weinig tot geen beweging en ben zo stijf als een plank. Voorover bukken om de honden aan de riem te doen is al een hele sport op zich! Dit was voor mij de derde keer dat ik serieus met Yoga heb meegedaan. Tot een paar jaar geleden schaamde ik mij om hieraan mee te doen. Ik vond Yoga zweverig en geen stoere (politie)mannen ding. Maar nu vind ik het heerlijk! De wijze waarop wij deze les krijgen voorgeschoteld kost niet al te veel energie, maar je gebruikt al je spieren, zelf die waarvan je niet wist dat je ze hebt. Jinke mijn PTSS Buddyhond vind deze lessen ook geweldig , want nu krijgt ze de kans om het baasje helemaal af te lebberen als hij staande op handen en voeten zich niet kan verweren. Het fijnste onderdeel vind ik de afsluiting. Even languit op je rug liggen onder een dekentje en heel bewust met je ademhaling bezig zijn. Waar het me thuis maar niet lukt om totaal ontspannen in slaap te vallen, ben ik hier na acht ademhalingen in dromenland.

Deze middag was zeer geslaagd en dat viel ook de mensen van de Basis op. We gaan eens bekijken of we deze les structureel kunnen gaan onderbrengen bij het BNMO zodat er meer hulpverleners en hun partners hieraan deel kunnen nemen.

Helemaal versleten na deze dag bij thuiskomst mijn bedje opgezocht en direct de ademhalingsoefeningen toegepast en wat denk je! Ik viel vrijwel meteen in slaap.

Waar het opzetten van een Facebookgroep allemaal niet toe kan leiden!

Interessante links:  https://www.de-basis.nl/ https://www.bnmo.nl/

bnmo De Basis hulpverleners mindfulness positiviteit yoga