Herinnert u zich nog al die demonstraties uit de tachtigerjaren! Grote demonstaties tegen de kruisraket, woningnood en onderwijs. Demonstraties die steevast vele duizenden betogers trokken. Dit soort grote demonstraties zie je nog maar zelden.
Tegenwoordig trekken wij niet meer massaal de straat op om te protesteren of te demonstreren. In het jaar 2018 demonstreren we op een moderne manier, digitaal via de vele social media kanalen die het internet rijk is! We luchten daar ons hart en laten in woord en soms beeld zien dat we boos of teleurgesteld zijn. We schreeuwen van achter ons toetsenbord de longen uit ons lijf.
Hoeveel effect heeft deze vorm van demonstreren nu eigenlijk, vraag ik me soms af! Ja, ook ik ben een toetsenbordendemonstrant, ik kruip in de pen als ik vind dat ik ergens mijn mening over moet ventileren. Waar ik vroeger op een groot plein tegen een podium stond te roepen, kan ik nu mijn ongenoegen kwijt bij de personen of instellingen waartegen ik ageer! Met mijn toetsenbord sta ik niet meer op dat grote plein in het niets te roepen, maar kom ik in de persoonlijke leefomgeving van diegene aan wie mijn ongenoegen gericht is. Ik houd van een goede discussie en regelmatig ontstaan er hele mooie gesprekken en soms ook heftige discussies, maar altijd rekening houdend met normale omgangsvormen.
Internet is een vreemde wereld, een wereld waar iedereen anders lijkt te zijn dan in de “echte” wereld. Op internet durven mensen meer te zeggen dan wanneer zij face to face met iemand een discussie aangaan. Men durft iemand voor alles wat slecht is uit te schelden, durven anders denkende te bedreigen of dood te wensen. Dan heb je ook nog het type mens dat dit alleen maar durft als zij ook nog eens een volledig anoniem account hebben aangemaakt. Volledig anoniem gaan dit soort figuren los op alles en iedereen die anders denkt dan zij, wetende dat zij op deze manier mensen bang kunnen maken. Soms zelfs zo bang door het serieuze karakter van deze bedreigende berichten, dat men moet onderduiken of beveiliging moet krijgen.
Terug komend op mijn vraag of digitaal demonstreren daadwerkelijk zin heeft, denk ik dat dit maar heel weinig effect heeft. Het ouderwetse naar buiten gaan en op een plein samen komen met heel veel gelijk gestemde sorteert naar mijn bescheiden mening meer effect. 10.000 steunbetuigingen op bijvoorbeeld een Twitterbericht lijkt lang niet zoveel als 1000 man op de stoep van bijvoorbeeld de Tweede Kamer.
Door achter je toetsenbord vandaan te komen en wel de straat op te gaan en deel te nemen aan een demonstratie of bijeenkomst bereik je soms heel veel. Deze week zag ik hoe een paar honderd man de BBQ van Pegida, bij een moskee in Rotterdam wisten tegen te houden. In mijn herinnering staat nog de snelwegblokkade van boze Friezen in het geheugen die een demonstratie van Kick out Zwarte Piet wisten tegen te houden. Twee voorbeelden, beide met een zeer heftige aanleiding, het niet tolerant zijn en uit willen sluiten van anderen in onze maatschappij!
Een paar dagen geleden zag ik een oproep om te komen demonstreren en denkende aan het bovenstaande ga ik voor het eerst sinds hele lange tijd, niet alleen mijn toetsenbord laten spreken, maar spreek mij ook uit met mijn persoonlijke aanwezigheid!
Wat is er nu zo belangrijk om deze stap te maken zult u denken! Het uitsluiten van de grootste politieke partij van mijn gemeente. Met bijna de helft van alle uitgebrachte stemmen tijdens de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen in Barendrecht, zijn zij bij de vorming van een nieuw college volledig buitenspel gezet door de overige zes partijen die mijn gemeente rijk is. Vijf van deze partijen zijn door de burger afgestraft en verloren allemaal één of meerdere zetels. Maar ondanks deze afstraffing willen zij, met al hun in het verleden onoverkoombare politieke standpunten, een college gaan vormen. Om alle zes de partijen vriendjes te kunnen laten zijn met elkaar, mogen ze allemaal één wethouder leveren, nu zijn dat er nog vier. De kosten voor deze listige kunstgreep kost de burger enkel tonnen aan Euro’s extra. De één zegt twee ton, de ander spreekt over bijna een miljoen. Feit blijft dat het onnodig belastinggeld gaat kosten, die beter in geweldige plaatselijke projecten gestoken kan worden. De burgers, waarvan ik er één ben en zeker de stemmers op de grootste partij, zijn boos, morren en voelen zich door de plaatselijke politiek niet serieus genomen.
Donderdagavond sta ik dus voor het gemeentehuis om persoonlijk mijn ongenoegen te laten blijken.
Recente reacties